BERGAMA OTOGAR
Bergama, İzmir
2002 | Ulaşım
Parsel sınırlarına uymak zorunluluğu olmadan, parselin fiziki durumunu dikkate almak koşuluyla özgürce tasarlamak modern mimarlığın düsturu. Tasarımın özgürce yapılmasını sağlayan bir anlayış. Ama bazen imar planının belirlediği sınırlara uymak da olumlu sonuçlar verebilir.
Kent içinde bulunan eski otogarın hem şehirler arası, hem de Bergama ile köyleri arasında ulaşımda yetersiz kalması üzerine hazırlattığı revizyon imar Planı’nda, otogarın kent dışında yer almasına karar vermiş ve yerinin de İzmir – Çanakkale Karayolunun Bergama sapağındaki kavşakta olmasını uygun görmüş. Arazi sahibinden arazisinin yarısını edinmiş. Karayolları bağlantıları, ara ulaşım yolları, servis yolları vb sonucu yarısı Belediye Otogarı’na ayrılmış yarım daire (çeyrek dairesi Belediyeye ait) formunda plan düzenlenmesi yapılmış.
Biz de Bergama Otogarını çeyrek daire formunda bir parsel üzerinde tasarladık ve planın dikte ettiği bu forma uyduk. Parsel formu, otogarın işlevlerine uyumluydu. Sonuç olarak tek katlı dairesel formda yolcu holünü üçer katlı, masif görünümlü yönetim ve diğer işlevleri yer aldığı iki kule ile sınırlandırdık.
Gelen-giden yolcu holü tek katlıdır. Çatısı tek açıklıklı üçgen kesitli, boru imalat kafes kirişlerle geçilmektedir. Holün bir bölümü şehirler arası ulaşım sağlayan otobüslere, bir bölümü de köyler arası ulaşım sağlayan mini-midibüslere ayrıldı. Firmalara kiralanacak bilet satış ofisleri hol hacmi içinde planlandı.
Binanın bu dairesel formu giden yolcuları karşılamak üzere kollarını açmış bir ana simgesi sağlıyor. Aynı form kente gelen yolcuları toplayıp kente gidecekleri yönü simgelemekte.
Binanı diğer özelliği de, yakın mesafede bulunan (1,2km) jeotermal enerjiden yararlanması. 105 derece ısıdaki zemin suyu doğrudan tabandan ısıtmada ve eşanjör kullanılarak tabandan soğutmada kullanılacak olması. Böylece, oldukça geniş hacimli (h=8.00m) yolcu holünün tamamının ısıtılıp soğutulması yerine insan konforunun sağlanacağı yüksekliğe kadar şartlandırılması sağlanmıştır.
